wstręt

wstręt
wstręt {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. wstręcie {{/stl_8}}{{stl_7}}'silne uczucie obrzydzenia, odrazy wobec czegoś lub kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chorobliwy, instynktowny wstręt. Wstręt do pająków. Nabrać wstrętu do kogoś. Odwracać się ze wstrętem od widoku krwi. Kłamstwo budzi w nim wstręt.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}robić [czynić] {{/stl_10}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}wstręty {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wstręt — m IV, D. u, Ms. wstrętęcie 1. blm «bardzo silne uczucie niechęci wobec czegoś lub kogoś; odraza, obrzydzenie» Chorobliwy, fizyczny wstręt. Instynktowny, mimowolny, nieprzezwyciężony wstręt. Dreszcz, odruch wstrętu. Uczucie wstrętu. Maskować… …   Słownik języka polskiego

  • wstręt — Robić komuś wstręty zob. robić 8 …   Słownik frazeologiczny

  • brzydzić — ndk VIa, brzydzićdzę, brzydzićdzisz, brzydzićdzony rzad. «budzić w kim wstręt, niechęć do czego» Brzydził ją ten pijak. brzydzić się «czuć wstręt, odrazę do kogo, czego» Brzydzić się kłamstwem. Brzydziła się pijaków. Brzydził się tym leniuchem.… …   Słownik języka polskiego

  • organiczny — 1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący» Świat organiczny Bałtyku. Zanieczyszczenia organiczne wody. ∆ Schorzenia organiczne «choroby, których… …   Słownik języka polskiego

  • rzygać — 1. posp. Rzygać się chce «powiedzenie oznaczające, że ktoś odczuwa wstręt lub niesmak na widok kogoś lub czegoś»: (...) rzygać się chce, jak się patrzy na niego i się jego słucha, i potrafi mówić godzinę i nic nie powiedzieć konkretnego. Roz bezp …   Słownik frazeologiczny

  • abominacja — ż I, DCMs. abominacjacji, blm przestarz. «odraza, obrzydzenie, wstręt» Uczucie abominacji. Wzbudzić w kimś abominację. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • androfobia — ż I, DCMs. androfobiabii, blm med. psych. «chorobliwy wstręt do mężczyzn» ‹gr. + fobia› …   Słownik języka polskiego

  • awersja — ż I, DCMs. awersjasji, blm «niechęć, obrzydzenie, odraza, wstręt» Budzić w kimś awersję. Mieć do czegoś, kogoś awersję. Poczuć, żywić do kogoś awersję. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • bezeceństwo — n III, Ms. bezeceństwowie; lm D. bezeceństwostw książk. «postępowanie, czyn budzące odrazę, wstręt; łajdactwo, niegodziwość» Mówić, popełniać bezeceństwa. Dopuszczać się bezeceństw …   Słownik języka polskiego

  • chorobliwy — «będący objawem choroby, właściwy choremu; nienormalny, przesadny; niezdrowy» Chorobliwy wstręt, lęk. Chorobliwy apetyt. Chorobliwa zazdrość. Chorobliwe podniecenie, zdenerwowanie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”